Vorige week was ik aanwezig bij een expertmeeting van de gemeente over huisvesting van bijzondere doelgroepen. Tijdens die bijeenkomst viel het mij op dat er bij de gemeente Rotterdam verschillende mensen rondlopen met de gedachte dat Poolse werknemers een bijzondere doelgroep vormen waar de gemeente iets mee moet doen in het kader van huisvesting. Het schijnt dat zelfs bij sommigen in het college van BenW deze gedachte al heeft postgevat. Wat mij betreft is dat echt een heel slecht idee!
Waar gaat het over? Rotterdam heeft een specifiek beleid voor het huisvesten van bijzondere doelgroepen. Het gaat hierbij om bijvoorbeeld drugsverslaafden, dak- en thuislozen, verstandelijk gehandicapten, psychiatrische patiënten, etc. Op zich denk ik dat het goed is om als samenleving deze mensen niet aan hun lot over te laten en ze te helpen zodat ze weer zo snel mogelijk op eigen benen kunnen staan. Echter, in mijn opvatting is het bizar om Poolse werknemers ook als een dergelijke doelgroep te bestempelen. Het argument zou daarbij zijn dat zij soms overlast veroorzaken (drankgebruik na het werk etc.). Om dan als stad maar iets voor ze te gaan regelen is natuurlijk de wereld op zijn kop. Ten eerste heeft de gemeente helemaal niet de taak om in de huisvesting te gaan voorzien van inwoners die gezond van lijf en leden zijn en voor zichzelf kunnen zorgen (hetgeen voor de Polen zo is). Ten tweede is het zo dat als mensen volledig toerekingsvatbaar en gezond zijn, zij zich ook gewoon beschaafd behoren te gedragen. Zij die dat niet doen, moeten repressief aangepakt worden in plaats van dat ze speciale huisvesting krijgen. In het algemeen vind ik het een groot goed dat er dankzij de Europese Unie vrij verkeer van goederen, personen en arbeid is. Nederland heeft veel te danken aan de Polen. De Polen die hier komen dienen zich wel te gedragen en zich aan te passen aan de samenleving en niet andersom.
